w technice akrylu, łączący geometryczne płaszczyzny syntetycznych plam, rygory perspektywy wykreślnej z dekoracyjnymi ornamentami dywanowymi i innymi elementami zdobniczymi.
Tematem przewodnim kompozycji są mieszkalne wnętrza i klatki schodowe z wkomponowanymi
Tematem przewodnim kompozycji są mieszkalne wnętrza i klatki schodowe z wkomponowanymi
w nie motywami dywanów i elementami graficznych faktur.
Pragnę zwrócić uwagę widza na symbolikę dywanów i kobierców, nieodłączne elementy materialnego dziedzictwa kultury Wschodu. Dywany mają duże znaczenie w dziejach rzemiosła artystycznego. Schematy kompozycyjne i motywy dekoracyjne nie zmieniały się od wieków, jednak sposób ich interpretacji i łączenia, a także dobór kolorów określają różnorodne style, zmieniające się wraz z epokami i rejonami geograficznymi. Trudno w obecnych czasach zbliżyć się do tak odmiennego kulturowo i odległego od własnych doświadczeń przejawu działalności artystycznej, gdyż z powodu braku kryteriów ocen i kategorii estetycznych nie ma podstaw do formułowania osądów. Kiedy poddajemy analizie jakiś obraz, posługujemy się tradycyjnymi dla Zachodu pojęciami takimi jak przestrzeń, perspektywa, proporcje, kompozycja itp. Znamy też nazwisko autora lub przynajmniej środowisko artystyczne, z którego się wywodzi. Dywan natomiast odbiega daleko od tych kryteriów, a poza tym jest całkowicie anonimowy (z kilkoma tylko wyjątkami), właśnie dlatego, że od początku był tworzony i postrzegany jako przedmiot użytkowy. Jeśli jednak chcemy poddać analizie jakikolwiek kobierzec, musimy zacząć od stwierdzenia, że jego wartość artystyczna wynika z zestawienia dwóch konkretnych elementów: wzoru i koloru. Wzór może być mniej lub bardziej złożony, kolorystyka jednolita lub zróżnicowana, ale to właśnie ich wzajemne związki określają styl danego dywanu.
Dzisiaj dywany są powszechnym uzupełnieniem przestrzeni mieszkalnych czy biurowych niemal na całym świecie. W kulturze Wschodu większość wzorów i symboli na kobiercach ma swe szczególne znaczenie. Ozdobne bordiury wyodrębniają przestrzeń specjalną, magiczną, są barierą oddzielającą sferę ziemską, ludzką od pól, które symbolizują wszechświat i sfery niebieskie czyli boskość. Dawniej dekoracja musiała odzwierciedlać taką właśnie organizację powierzchni dywanu, dlatego dzieliła się na elementy o charakterze wybitnie symbolicznym, magicznym i elementy ornamentalne
Pragnę zwrócić uwagę widza na symbolikę dywanów i kobierców, nieodłączne elementy materialnego dziedzictwa kultury Wschodu. Dywany mają duże znaczenie w dziejach rzemiosła artystycznego. Schematy kompozycyjne i motywy dekoracyjne nie zmieniały się od wieków, jednak sposób ich interpretacji i łączenia, a także dobór kolorów określają różnorodne style, zmieniające się wraz z epokami i rejonami geograficznymi. Trudno w obecnych czasach zbliżyć się do tak odmiennego kulturowo i odległego od własnych doświadczeń przejawu działalności artystycznej, gdyż z powodu braku kryteriów ocen i kategorii estetycznych nie ma podstaw do formułowania osądów. Kiedy poddajemy analizie jakiś obraz, posługujemy się tradycyjnymi dla Zachodu pojęciami takimi jak przestrzeń, perspektywa, proporcje, kompozycja itp. Znamy też nazwisko autora lub przynajmniej środowisko artystyczne, z którego się wywodzi. Dywan natomiast odbiega daleko od tych kryteriów, a poza tym jest całkowicie anonimowy (z kilkoma tylko wyjątkami), właśnie dlatego, że od początku był tworzony i postrzegany jako przedmiot użytkowy. Jeśli jednak chcemy poddać analizie jakikolwiek kobierzec, musimy zacząć od stwierdzenia, że jego wartość artystyczna wynika z zestawienia dwóch konkretnych elementów: wzoru i koloru. Wzór może być mniej lub bardziej złożony, kolorystyka jednolita lub zróżnicowana, ale to właśnie ich wzajemne związki określają styl danego dywanu.
Dzisiaj dywany są powszechnym uzupełnieniem przestrzeni mieszkalnych czy biurowych niemal na całym świecie. W kulturze Wschodu większość wzorów i symboli na kobiercach ma swe szczególne znaczenie. Ozdobne bordiury wyodrębniają przestrzeń specjalną, magiczną, są barierą oddzielającą sferę ziemską, ludzką od pól, które symbolizują wszechświat i sfery niebieskie czyli boskość. Dawniej dekoracja musiała odzwierciedlać taką właśnie organizację powierzchni dywanu, dlatego dzieliła się na elementy o charakterze wybitnie symbolicznym, magicznym i elementy ornamentalne
i spontaniczne. W miarę upływu czasu wiele motywów symbolicznych utraciło swoje znaczenie przekształcając się w zwykłe elementy dekoracyjne. Niektóre motywy symboliczne zachowały jednak swą formę i wciąż można je rozpoznać, choć nabrały wyłącznie charakteru ornamentalnego.
Z kolei wzory na dywanikach modlitewnych nawiązują do religijnego kultu, inne zdobią ściany
i podłogi sycąc oczy wyrafinowanym pięknem, stwarzają poczucie ciepła i luksusu. Znakom na dywanach przypisywano też wyjątkową moc. Symbole, które miały chronić często zniekształcano
i ukrywano tak, żeby nie były narażone na „złe oko”, a przez to nie traciły swej mocy.
Wykorzystanie ornamentu w malarstwie pozwala tworzyć idealne kompozycje otwarte, porządkować płaszczyznę, nadawać określony rytm, rozciągać przestrzeń, a także sprawiać, że tło staje się równie ważne jak główny motyw obrazu.
Każdy namalowany przeze mnie obraz jest swoistym dywanem zawierającym moje osobiste kody. Duże kontrasty kolorystyczne i kompozycyjne nadają całości dynamiczny i nieco abstrakcyjny charakter.
Każdy namalowany przeze mnie obraz jest swoistym dywanem zawierającym moje osobiste kody. Duże kontrasty kolorystyczne i kompozycyjne nadają całości dynamiczny i nieco abstrakcyjny charakter.
